Bilmiyorum genelde nasıl oluyor ama bende sürekli olan bir vakayı anlatmak istiyorum bu gün. hani diyelim otobüste gidiyorsunuz. ama nasıl dolu otobüs tıklık tıklım içeride balık istifi edilmişiniz bir yanağınız cama yapışmış artık arkanızdan dayayanın haddi hesabı yok ( bu anlattıklarımın konuyla hiç bir alakası yok çok gaza geldim ondan yazdım ) derken sıkışık trafikte yanınızdan son model bir aracın içerisinde hayatlarının rahat olduğu her halinden belli 2 kişi bir dişi bir kişi geçip gidiyorlar ve ben bu gibi durumlarda bir anda hangi ortamda olursam olayıp oradan kopup direk o yanımdan geçen araştaki insanların hayatlarını dikizlemeye, düşünmeye başlıyorum. "Acaba nasıl bir hayatları var?" bu soruyu sokaktaki dilenci içinde, köprü altındaki şarapçı kerim abi içinde, uzun yol otobüslerinin camlarından bakanlar içinde, bombok bir havada otobüs beklerken önümden hızlıca giden araçların içindekiler içinde düşünüyorum. nasıl bir ruh hali nasıl bir kafaysa artık. çok takıyorum ben ya.

Bu gün birşey anladım. dünya üzerinde dinlenmeyi hakedicek ne kadar fazla müzik yapan insan var ve biz bunların hiçbirinden haberdar bile değiliz. bazen bir arkadaş bazen bir reklam bazende bir film de duyduğumuz bir şarkı bir anda günün üzerinizdeki tüm etkilerini yok edip sizi bambaşka bir kafya sokabiliyor. yıllardır doom metalin öncülerini kendime baba bellemiş biri olarak son 2 senedir uğradığım post progressive değişikliğine değinmeden edemeyeceğim. benimde şans eseri denk geldiğim bir şarkıyla birlikte şu ana kadar dinlediklerimden bambaşka bir yer edinen Godspeed you black emperordan sonra hayatımda dinlemek istediğim beni asıl anlatan şeyin bu olduğunu anladım. sonrasında gelen god is an sustronaut da cabası zaten. ve benim sayemde artık dünyaya benim gibi farklı bir müzikal çerçeveden bakan tüm arkadaşlarımı ve sevgilimi ( eski sevgilim terk etti beni ) anmak isterim buradan. ve herkese şunu tavsiye ederim. bakın daha neler var bilmediğiniz.



bir şarkı daha ekliyeceğim ama şimdi nikotin krizine girdim.
bide 24mb şarkımı olur kardeşim ya.

ilk tespit olarak yıllardır üzerinde düşündüğümüz birşeyden bahsetmek istiyorum ben şahsen. aslında bir tanıtım yazısı yazabilirdim amma velakin kafamda parlayan ampüllerin haddi hesabı matemetaiksel olarak yok.

bir örnekle açıklıyorum.
bundan 2 yıl önce istiklalden yukarı doğru çıkarken içilen alkolün ve saatlerce edilen muhabbetin miğdede yandırdığı açlık hissini bastırmak için tam meydandaki büfere doğru yönelmiştik. sonracığıma yanımda ki arkadaş kafasını kaldırmış bir yer arıyormuşçasına gireceğimiz yeri buıldu ve aha burası dedi.
lan dedim kendi kendime 15-20 tane büfe var şurada yiyeceğimiz 2 kelam yemek ne diye aranıyorsun ki girişte birine ye. ve inanırmısınız arkadaşın seçtiği yer o 15-20 büfenin içerisinde en dolu olanıydı. herneyse yedik ve çıktık.
sonra başka bir vakit başka bir arkadaşımla yine aynı vaziyette yürürken yine yemek yemek için o büfelere yöneldiğimizde bu sefer ben kafamı kaldırmış o gittiğimiz yeri arıyordum ki benim gibi bir koministe yakışmayacak hareketlerdi bunlar amma velaki yanımdaki arkadaşı eski ben kafasına sokup büfeye girdiğimizde şunu anladım ki isim böyle birşeymiş. Taksimdeki "Kızılkayalar" ı herkes bilir zaten. diğer büfeleri denemek bile o saatten sonra insanın aklından geçmiyor nedense ha en güzzel taksim burgeri onlar mı yapıyor? en güzel döneri? yoo alakası yok amma velakin bir yere ilk defa gidiyorsan sonralarıda oranın müdavimi oluyorsun nedensiz yere.

belki anlatmak istediklerimi tam anlatamadım. ilk tespitteki acemiliğime verin diyeceğim. amma anlayan anladı heralde.
hade öptüm yaladım yuttum. yanında yatıp kaymağa bal sürdüm .